Fasady (wiersz klasyka)

I
Przy końcu drogi patrzę na władzę
i przypomina mi cebulę
z pokrywającymi się twarzami
które odpadają jedna po drugiej.

II
Pustoszeją teatry. Północ.
Litery płoną na fasadach.
Ulica listów bez odpowiedzi
zapada się w zimnym migocie.