Literatura

Ku górze (wiersz klasyka)

Andrea Zanzotto

 

Ku górze

 

tam gdzie ostatnie z moich cierpień

posępne Soligo łączy się

za swą wzgardzoną przez niebo górą,

tam gdzie rzeka burzy się

i daremnie usiłuje uwolnić

od błotniastej jesieni meandrem,

bliższy twojej twarzy

i twojemu ciału cierpki zarodek słońca:

tam się otrząsam, tam zmieniam życie

swoje, sen skażony ziemią,

tam jesteś, prawdziwy kamień i ziemia prawdziwa

która wstrzymuje i do muru przypiera krajobrazy;

a sadza powodzi

unosi ku górze południe.

Z tomu Elegia e altri versi, 1954


przysłano: 5 marca 2010

Andrea Zanzotto

Inne teksty autora

Elegia o piątku
Andrea Zanzotto
Fuisse
Andrea Zanzotto
Historie suszy
Andrea Zanzotto
Stok nad Lorną
Andrea Zanzotto
Stok nad Lorną
Andrea Zanzotto

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca