Literatura

Pustelnik (wiersz klasyka)

Srokowski Stanisław

Ja pustelnik ciszy
mamroczę w półśnie twoje imię
pusta klatka z której wyfrunął ptak
rosną kolce twojego milczenia i bolą

 

zaciągam się do armii mroków
której rytmiczny krok wybija noc
ślepe światło gwiazd gaśnie
a pyłek księżyca spada na powiekę
która zwisa jak odcięta ręka

 

i  skradają się halucynacje

 

siostra śmierć przecieka
przez żyły do moich oczu

 

a u wezgłowia świtu staje zjawa
i otwiera usta

 

widma są moimi
braćmi


przysłano: 5 marca 2010

Srokowski Stanisław

Inne teksty autora

Milczenie
Srokowski Stanisław
Natchnienie
Srokowski Stanisław
Pola róż
Srokowski Stanisław

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca