Której słowa groźniejsze niż smierć (wiersz klasyka)

Której słowa groźniejsze niż śmierć
Której uśmiech upaja jak ciężka narkoza
Której pragną i boją się też
Kiedy grzeje silniki w swych pancernych wozach

Której słowa groźniejsze niż śmierć

Która wie kiedy zdarzy się cud
Która zna każdy odcień najpodlejszej zdrady
Która wskaże kto będzie wiódł lud
Pod kolejnym sztandarem wprost na barykady

Która wie kiedy zdarzy się cud

Pani straszna i piękna jak blask
Którym piorun zakwita na burzliwym niebie
Błagam cię – wstrzymaj się chociaż raz
Zanim w dymie i ogniu narody pogrzebiesz

Pani straszna i piękna jak blask

Mroczne furie wychodzą na żer
Przyszłość kroczy niepewnie śladami gąsienic
Słuchaj mnie kiedy śpiewam ten wiersz
By ocalić przed tobą spokój i marzenia

Mroczne furie wychodzą na żer

Dajesz wszystkim nadzieję i strach
Twoje ścieżki tak często prowadzą donikąd
Spróbuj dojrzeć człowieka w swych grach
Pani życia i śmierci – Wielka Polityko

Która dajesz nadzieję i strach

lato 94’