Ach, trzeba być poważnym... (wiersz klasyka)

Ach, nie jest się poważnym w siedemnastej wiośnie!

Artur Rimbaud

Ach, trzeba być poważnym w siedemnastej wiośnie!

Wieczorem słyszę śpiewy pijackie i krzyki,

A wzrok mój rozbiegany, nerwowy i dziki

Trafia na twarz księżyca, uśmiechniętą sprośnie.

Słodka, beztroska młodość to karcer podwórek,

To Romeo i Julia zblazowanej jawy,

Solipsystyczny pozór świata z zimnej lawy

I pijackie marzenia z popiołu i chmurek.

Ach, trzeba być poważnym – a nie wiersze pisać,

Ani ze strachem patrzeć na grymas księżyca,

Lecz tylko ślepnąć, głupieć, takim być, jak wszyscy!

Bo jakąż nędzną pasją i jakąż podnietą

Jest serca lichy trzepot, muzy miecz ognisty?

Ach, trzeba być poważnym – a nie być poetą!

2006