*** [noc ma na imię...] (wiersz)

To lubię.
Niby bardzo luźne asocjacje, ale podążanie tropem myślowym nonFelixa sprawia dużo satysfakcji.
Pozornie brak w tym wszystkim logiki, lecz w przypadku tego wiersza nie ma to najmniejszego znaczenia.
Od razu przychodzi na myśl poezja słoweńskiego geniusza Tomasza Šalamuna (jak nie zapomnę to postaram się w krótkim czasie wysłać coś tego kolesia do klasyki poezji, w każdym razie polecam)
Jedyne, co nie tak, to dzięwięćdziesięciopięciooktanowy pisze się chyba razem, tak jak np. dziewięćdziesięciopięciopalczasty
:-))

Wiersz wyśmienity!!!
Jest zarazem smutny i delikatny, bardzo obrazowy i ma własny charakter. Ma w sobie coś z dziecka ( to chyba przez tą perwszą zwrotkę), z brutalnej rzeczywistości ( głównie druga zwrotka). Jeśli chodzi o trzecią zwrotkę to taka jest " humorzasta" ( zmienna), przeplata rzeczywistośc i jakąś mistyke samobójstwa.Dawno nie czytałam TAKIEGO wiersza...
"dziewięćdziesięciopięciopalczasty " mnie jakoś nie razi ( nadmiar lekcji j. niemieckiego daje się mi chyba we znaki :))
Mogę jedynie pogratulować.

[ mam nadzieję, że tym razem nie zechcesz wyrwać się z szeregu i nie napiszesz, że jest "słaby" czy "fatalny"- to już by była zbrodnia :>]

pierwsza zwrotka najlepsza, napisana jasno i zrozumiale, ale niebanalnie. po prostu bardzo dobra. pozostałe dwie zmuszają do myślenia i docierają do mnie trochę 'trudniej'.
poza tym, wiersz jest specyficzny, niezbyt radosny i niezbyt lekki, choć rzeczywiście delikatny. mam dziwne uczucia, czytając go po raz któryśtam z kolei.

oskar - dziękuję. To miło, że czytanie mojego wiersza przypomina geniuszy :)

roozia - genialny wiersz czyta się trzy razy. Pierwszy, kiedy zauważamy głównie formę; drugi, kiedy stwierdzamy, że warto jest doszukiwać się głębi; trzeci, dla czystej przyjemności i intertektyliów. Gdzieś w trakcie uczymy się go na pamęć, tak że w końcu wyrasta w nas kompletnie. Czasem udaje mi się dojść do początku drugiego czytania.

mb - dziękuję, bardzo podobała mi się Twoja stopniowa analiza. Myślę, że trochę pomogła. A wiersz nie jest słaby. Znaczy, chyba, podoba mi się. To jak się kształtował. Marta chodziła za mną parę dobrych dni.

dodałem wersję graficzną, link pod wierszem

heh całkiem fajny wiersz, ale czemu od razu wyśmienity, niemalze genialny;)?

Wiersz naprawdę niezły, napewno lepszy od homocentryzmu n. Nie powiem, troche mi zajęło, żeby go przetrawić. Widzę tu furtki o których mówiłem w poprzednich komentarzach Twoich wierszy. Szczególnie trafny wydały mi się słowa: "i boi się bohaterów / którzy przyrzekli zginąć w walce z jej smokiem". I słusznie, że się boi bo tacy bohaterowie zawsze zawodzą. Nie wiem czy potrzebnie słowo "Marta" w ostatniej strofie występuje 2 razy.

Tacy bohaterowie zawodzą takie Marty...chciałem dodać.

masz absolutną rację. Pierwsza Marta jest nam absolutnie niepotrzebna. A czy lepsze od homocentryzmu? O niebo! Bez porównania.

W porównaniu z tym beznadziejnym kiczem jakim jest homocentryzm to naprawdę ładny,zgrabny wiersz.

a Ziemia w porównaniu do Księżyca jest duża. Bez porównania chyba zaczęło oznaczać coś innego niż się spodziewałem :(

pierwsza klasa, właściwie bussines class...niby proste,a jakże finezyjne, ujęcie sceny,kadr, witraż z ...dziewczynki z zapałkami /bo przecież pali... ;)) / pozdrawiam

hm. sam go napisałeś? bo to dobry wiersz jest.

Nie mogę wymyślić odpowiedzi, kóra nie byłaby równie głupia jak to pytanie. Przepraszam.

dobry.