Rozmowa z cieniem (wiersz)

Jak dla mnie może być ale co za tym idzie może też nie być tego wiersza. Pomimo jednak wyraźnego patosu trzeba przyznać, że niektóre sformułowania są naprawdę dobre. Masz talent więc pisz ale nieustannie myśl o tym co można zrobić z wierszem, o ile aspektów wiersza można zadbać świadomie a nie zdawać się tylko na talent. Jak dla mnie niczego sobie.

No niby spoko, ale miejscami ciut zbyt efekciarski. Gdyby jeszcze był taki przez cały czas, to przynajmniej bym się odpowiednio przygotował... Chodzi o to, że piszesz niby językiem potocznym, a tu nagle strzelisz taką metaforą lub udziwnioną składnią - zupełnie nie wiem jak takie manewry gryźć. Wiersz jak dla mnie z lekka niespójny.

Poza tym ta sztywna powaga... Wiesz, z patosem należy się obchodzić ostrożnie, bo można się narazić na śmieszność. U Ciebie nie jest aż tak źle, żebym się kulał ze śmiechu po podłodze - ale uważaj...

Niepotrzebne są liczne stosowane przez Ciebie inwersje. Rozumiem, że mogą to być cechy Twojego unikalnego stylu, ale osobiście, nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że się stylizujesz, chcąc być bardziej poetycki. Nic Ci nie zarzucam - zaznaczam tylko, że inni mogą odbierać Twój wiersz podobnie.

a mi sie podobala pierwsza czesc, i to bardzo!:) pozdrawiam

Domcia

podoba mi się tytuł w połączeniu z pierwszym wersem. W zasadzie to jedyne co zwróciło moją uwagę. Ostatnim słowem jest śmierć. Czy, drogi autorze, czytelnik ma podciąć sobie żyły po takiej dawce poezji?