radość (wiersz)

Oczy wpadają mi śmiesznie do włosów
zielonych nadzieją promieniującą
W skakaniu do góry tak mi wpadają
Do włosów zielonych te oczy niebieskie

One mrugają skrzydłem rzęsistym
Bo nici zielone tam wdarły się, w miejsce,
gdzie łzy potoki tworzą dotykiem
czegoś drażniącym, jak ta nić włosa

I dalej, gdy palce ją wydostaną
Skaczą te oczy szalone w zielone
teraz już wodą sklejone ogony
Bo oczy przymknęłam i skaczę po wodzie

I skrzydła mi rosną te duże, motyle
I śmiechu perełki sypię na trawę
swych włosów – tam się te perły wplątują
A skrzydeł się boję, bo mogą pofrunąć

I rozskakane nogi mnie wiodą
Radośnie, zielono, tą ścieżką wodną
Trawę: mam w oczach, czuję po stopach
Oczy mam w trawy czuprynie na głowie

I pisk upadł z gardła, bo skrzydła ruszają
Daleko od świata mną wyfruwają
Od gorzkiej prawdy daleko daleko
Dla ciebie, przez ciebie mi dzisiaj tak lekko