ćma (wiersz)

Wychodzi na to że jesteś ćmą barową. Lubie tego typu utwory bo są jak zdjęcie. Opisują hwile w dynamiczny sposób i jednocześnie widać że autor jest wrażliwy na to co dzieje się na około (hociaż ćma to niezbyt wyrafinowana inspiracjia, chociaż każdy ma swój sposób myślenia oczywiście).
Używasz nieco zbyt klasycznych "chwytów" szczególnie używanie w sąsiedztwie siebie pojęć zaprzeczających sobie szczegulnie:
"Była sama lecz było ich wiele
Wszystkie razem lecz każda osobno "

Chociaż ogulnie jestem za.

Z tego co mi wiadomo (a wiadomo o tym autorce?), w mitologii słowiańskiej ćma symbolizuje duszę.

"Nie chciała patrzeć / lecz światło było zbyt piękne" - jak mi się to zdanie nie podoba! W moim odczuciu jest takie,,, hmm... pseudopoetyckie. Lecz ja jestem pseudokomentatorką, bo nie umiem wyjaśnić dlaczego. :)

"Oddała się w hipnotyczny blask" Czy to jest poprawne gramatycznie? Nie wiem, tylko pytam.

"jedyna - pierwsza i ostatnia" - wiadomo, że jak jedyna, to pierwsza i ostatnia.

Osobiście lubię poezję oszczędną z małą ilością efektów (w przeciwieństwie do prozy, prozę lubię falbaniastą i zawiłą), a "ćma" zdaje się być za bardzo opisowa, gdyż mam wrażenie, że cały sens utworu można by zawrzeć w haiku. To moja opinia,

kussi.

Tak sobie pomyślałem... Jeśli nie wiedziałbym od razu, że to ćma, a dowiedziałbym się bezpośrednio i bezceromonialnie dopiero pod sam koniec wiersza, to by mi się nawet spodobało może.
Opis ćmy, udający opis kobiety, ale nie na zasadzie porównania - na zasadzie czystego poetyckiego oszustwa.