marzyć (wiersz)
Joanna
utracona dziecięca naiwność
racjonalne spojrzenie na świat
nie mam już marzeń.
świat pieniędzy i popularności
wciągnął mnie bezpowrotnie
nie mam już marzeń.
myśli poniewierane
przestawiane z kąta w kąt
nie mam już marzeń.
o podróżach do odległych krajów
o zostaniu bohaterem
nie mam już marzeń.
może kiedyś się pojawią
już nienaturalne i nie wieczne
nie będą życiowym priorytetem
chcę marzyć by istnieć
w zawiłościach tego świata.
słaby+
2 głosy
przysłano:
22 grudnia 2007
(historia)
przysłał
Joanna –
22 grudnia 2007, 17:30
autoryzował
Marek Dunat –
23 grudnia 2007, 14:50
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
A wiersz... no niestety banalny.
no niestety.
jak wyzej.