ptaki (wiersz)

te echa mi ciagle :)
ale wiesz. reszta bardzo plastycznie, obrazowo.

echa, jak złudzenia? co myślisz o takiej roszadzie?

'wycinając kłamliwe
runy'
To mi się bardzo podoba.
Szczególnie te 'runy' :)

dzięki Kropku ))

nostalgicznie . wiersz pełen skargi i żalu . zrozumiałe metafory . tylko owo ,, jątrzysz,, psuje klimat i powoduje ,że czytelnik taki jak ja czuje w skardze owej brak obiektywizmu . jako utwór wiersz super. dla mnie zaznaczony na czerwono .

więc nie obiektywnie, a subiektywnie proponuję odczytać ))

ostatnim tchnieniem utwierdzić własną przelotność - taka istota, jest się ze wszystkich sił, za chwilę się już nie jest. a tu trzeba trwać w niewiedzy i słowach i nic się nie da zrobić wobec tych słów szczególnie. tak to czytam, po swojemu i myślę, że wartościowy wiersz. o bierności.

jak mi lekko estelo )) skrzydlato ) dzięki.

bliski mi Twój wiersz
nie potrafię się niczego czepić

o rany ;) dzięki. może jednak poszukacie jakiejś dziury w całym ;)

"w nozdrzach drażni swąd spalonych słów
którymi karmisz w każdy niedzielny poranek
zestrzelone ptaki. wiedzione instynktem przetrwania

wydziobują dawne echa serca jakby chciały
ostatnim tchnieniem utwierdzić własną przelotność.

jątrzysz poczucie niewinności wycinając kłamliwe
runy na pniu wykarczowanego drzewa
które nigdy nie tuliło gniazd.

Mam Tu skargę i zwątpienie.............jakby symbol już dawno się odwrócił pozostawiając klęczniki............jakby istota snu poza powiekami..............była tylko wymysłem na potrzebę żebru...............spłonąłem owym Sztychem w ogniu wielokrotnego czytania.........gdyż nie mogłem siłą się oprzeć nurtowi wersów.........(choć finał nadpływa niedosytem)............jest wiersz.........Serdecznie Pozdrawiam!

A na mnie spłynęła po Twoim komentarzu Urughai wielka, spokojna radość :))
Ale nie płoń mi tak całkiem, bo co zostanie dla mnie (no, choćby jako smoka?) ;)

najbardziej uderzylo mnie, że można tyle zawrzeć w tak krótkim tekście.
to tak jakbyś w swoim magicznym kociołku odparowała wszystkie zbędne słowa...
...i pozostał czarujący ekstrakt

No proszę :) także i Ty mówisz językiem poezji. Magiczny kociołek... nono :)... i tak oto zostałam czarownicą ;)
Dzięki gozbi za "czarujący ekstrakt" :)

raczej czarodziejkę miałem na myśli :)

A... to zmienia postać rzeczy :D
Postaram się nie wypaść z roli ;)
I pięknie dziękuję :)