(fragment ksiązki (wiersz)

To nie te ciężkie, głebokie rany mnie tak bolą,

Lecz to, że moja miła nie płaczę nad mą dolą

Nie obmyje już ona ran mego ciała

Nie uleczy mnie Kruszynka słodka moja mała,

Ach, jakże to boli, że mnie już nie kocha,

Że gdy wyruszam w bój po mnie nie szlocha,

To nic, że znalazł się ktoś, kto mi pomoże

Mam ochotę umrzeć, rzucić się w morze
Bez niej nie ma nic, nie ma życia

Jak bez dobrej, czystej wody do picia

Ona mnie zostawiła

Dzięki Matko Boża coś o moim losie postanowiła!