(nie)zwolniony z wyboru (wiersz)

znowu koniec dnia odnalazł drogę do zegarka gdy byłem

najbardziej ograniczony czasowo (dwa oddechy na godzinę)

szybkim krokiem drgając obmywałem

nogi w potokach błagań o wypełnienie pustką

smutku ograniczającego ruchy, niebezpiecznie schronieni

nie słuchają już zakazanych piosenek łkających

spod uścisku dłoni - na do widzenia

moknę urojeniem nocy o poranku coraz

bardziej gubiąc ręce uciekające ku szyi

kawałki ciepła roztrzelane po mieście

stawiają powietrze na nogi by zasłaniało drogę

do znaku dwóch objazdów prowadzących do dopasowanej skrzynki

taksje rozrywają na pół...