(nie)mile (wiersz)

jak lecące z olbrzymią prędkością asteroidy...
ja bym popracowała tu nad formą, i jeśli można kofeino, to mam nawet propozycję:
torfowiska porośnięte wrzosem
pełne pni umarłych drzew
krętymi drogami przemierzamy bezkres

odmierzając oddechami czas
zielenią traw urwistymi zboczami
wiarą w przeznaczenie
już za dalecy zbyt bliscy jeszcze

mkniemy do przodu by żyć - nie (od)wracamy
zbyt duża prędkość - nie ma dnia i nocy
jesteśmy spóźnieni

Dzięki Ata, rzeczywiście dużo lepsza forma;)

Pozdrawiam

Normalnie o!boscy zapomnieli... echhh

nie zapomnieli narkotyczna kobieto . po prostu obowiązki na pierwszym miejscu . widzę i czytam ,że reminiscencje z Zielonej Wyspy . ładnie , urokliwie . po zmianach zaproponowanych przez Atę . wcześniej nie wiem jak było . jest miło .

wcześniej był inny układ strof tekst pozstał właściwie bez zmian.
Hmm narkotyczna też fajnie:D

"odmierzając oddechami czas
zielenią traw urwistymi zboczami
wiarą w przeznaczenie
za dalecy już zbyt bliscy jeszcze"

No za chińczyka nie leży mi ta strofa............(i szybko, i szybko, i szybko, i szybko) - bez zatrzymania.............zastanowienie się nad tym co jest.............goni ta strofa jakby się rozjechała na lodzie...

"nie (od)wracamy"
................zabieg nie uzasadniony - nie wiem w ogóle po co taki manewr.............jeżeli miał spowodować czkawkę w tekście to, to zrobił.............Serdecznie Pozdrawiam!

Obrazowe,takze w oryginale :) tempo faktycznie duże ale chyba o to chodziło(?)