tremo (wiersz)

Hymm.. Na początku już myślałam, że w końcu się wyprodukuję. Ale, że nigdy nie czytam raz, przeczytałam i drugi, a potem trzeci. Jest jak "chora substancja" (przepraszam naczytałam się). Im więcej go przyjmujesz, tym lepiej smakuje. A może to tylko moje widzimisię? Po czwartym przeczytaniu zdecydowanie się podoba.

Ściskam siarczyście.

Aha po piątym jest zastrzeżenie (musiałam wybacz ;) ) Lustrem sumienia. Wiesz, jak nie lubię tej formy metafory ;)

Już nie ma lustra sumienia dla Ciebie :) o Piekielna Istoto;) anioły też czasem ulegają;)

przeczytać i zapomnieć. nic więcej.

"nadzieją i wiarą głupców
w nieistniejące
wystarczyło zamknąć oczy
kochać i chcieć

potem w ciszy odejść
za taflą sumienia schować żal


brzdęk
zaufanie trafił szlag"

To jest najlepsze :) Jak zwykle nie zawiodłaś :)
T.t

dobre. tyle. resztę słupek Ci powie

ładnie opowiedziany :-)

podoba się:) pomysł z lustrem i nieszczęściem fajnie wyszedł w kontekście :>

Dwa pierwsze wersy spaprałaś, kalką zapachniało. Ale kupiłaś mnie za to "nadzieją i wiarą głupców
w nieistniejące" i rozbiciem zaufania, to rozbicie napisałaś tak że usłyszałam .