dziś noc (wiersz)

rozpada się szmata

drobnymi cekinami

wywraca na lewo kamień między snami

rozbiera rozpiera i musi więc dusi

szaleje tym szkłem na miejscu

ust mamusi

i drapie i głaszcze

korowód rozrywa

i ciągnie za spodnie

świadomość wyrywa

utonę utonę

skrzydła namokną

za dużo tu słońca

za wiele dziur w obłok

robionych, wkręconych

opitych dzisiaj by

wczoraj istniało...

rozkurwię, załapię

wyrwę sobie ręce

bo po co mi oczy te

migocą jak węgle kuszą

spaleniem, ogrzaniem, dym

pokroisz poprosisz na

śniadanie

bo jest tu w środku

ten ogień co pali

w marionetkach za nici

bawiąc się w kierunkach poszperał

o k****!!!

idą kukły do okna ze sznurem

lecą w dół

za niski dla nich murek

nie dolecą, zawisną, pożyją

przez chwilę, wyrażą co

boli napędza skrzywdzonego

co podłogę na biodrach z szelkami

zespaja

co głowę w dwie ręce

nad puszką rozkłada

plus i minus to jedyne jedyne

jest

plus