matka (wiersz)

nie depcze się śnieguliczek zimą ptaki nie mają co jeść

nauczyłam się karmić nowonarodzone króliczki

lgnące do ciepłego mleka brać do rąk

rozcieraniem wypędzać śmierć z maleńkich ciałek

każdy człowiek ma jednakowe prawo do życia

kirkut wydawał się nierealny

jak szorstkość łagodnych łuków

i cienie w załomach hebrajskich liter

najwspanialszą z bogiń olimpijskich była Atena

zbyt szybko Graves zastąpił Parandowskiego

z biciem serca pod zmiętą koszulą

pokątnie odkrywałam proporcje greckich rzeźb

kultura odróżnia człowieka od zwierzęcia

ciemna sukienka szelest biletów

preludium Beethovena Czajkowskiego Mozarta

wstępem klątw Lady Makbet i wyznań Selmy Lagerlof

jeszcze słowo a będzie krew po ścianach sikać

raz za razem

każdego dnia sprawdzam jak wiele udało się zmieścić

między płaczem a przyspieszonym oddechem