po pojutrze (wiersz)

szukam ciągów powietrza

sen-okno-drzwi-wylot

zawsze inne buty te same ślady

nadzieja już dawno umyła ręce

szukam linii której kolor

wskaże na jedno spojrzenie

między fizycznym i tym dla poklasku

sen staje się poprawczakiem

czuję że znajdę

gdy spodobam się sobie wśród setek nieważnych zdań

gdy ubrania zaczną kreślić kontur umysłu

gdy to co ucieka mi przez palce

nie będzie brudzić innym wegetacji

szukam by na chwilę

poczuć się powiązanym z ideałem

wiem że wtedy zrozumiem dlaczego

wszystkie problemy

mnożą się

ciągle jednak dając sens