rozmijanie (wiersz)

może zgubią pióro - też dotknę błękitu. to mi jakoś trzeszczy lekko..
może:
gdy zgubią pióro-dotknę błękitu..
reszta tak delikatne że aż mało jesienne..
aż się unosić che po zakrętach...
ech:)

Grzesiek jak lekko :) to niech tak zostanie... to 'może... i też' ma specjalny wydźwięk dla mnie :)

Dzięki

najbardziej pierwsza no i ostatnia:)
ja czytam zmiany, których peelka się troszkę obawia ale idzie do przodu - stał się jakiś przełom- coś się zmienia bo takie jest życie- z tym piórem to Grzesiu fajnie przestawił-:)

no jest dobrze- melancholia się przebija:)

niech się stanie po Grześkowemu :)

jej poczułam się jak w Kościele:) Grzesiu- mesjasz:)

z tym zarostem raczej Mojżesz:D:D

:) dobra MISZCZ :P

bliżej im będzie do nieba,
gdy zgubią pióro - dotknę błękitu.
w takiej postaci sobie zabieram i użyję wedle przeznaczenia(oczywiście w formie cytatu:P)

miszcz i mało gorzata?

a jak inaczej :P

:) a weź to ja czekam na użycie owego:P

śliskie liście, śliskie zakręty.. no co Ty, latte

no takie mokre:)

No trochę zretuszowałam tę ślizgawkę :)

bramy pozamykane dla wiecznie pogubionych. - tu haczy
nienajgorszą monetą kupię znaczki na gołębie, - tu pierwsze słowo psuje całkiem niezły wers
przed kolejnym zwolnię, złapię oddech,
nie będę pytać co zanim. pofrunę. - mmm... ostatnie słowo. za prosto!

pozdrawiam

to wersja którą ja bym z tego wycisnął. teraz w tym tekscie jest lepiej, przesiałaś, powyrzucałaś. lepiej. ale czy dobrze?
czy naprawdę już nic sie nie da z tym zrobić?

przeczekam to zawirowanie i śliskie zakręty wzniesienie
koła tracą przyczepność i będzie znacznie bliżej niebo-
wstąpienia to wszystko spełni się lub nie przed wiecznie
zamkniętą bramą

przeczekam tę jesień i sadzawki pod stop[ami liście,
wypisane kolejne pocztówki do lata odurzonego zielenią.
kupię znaczki na gołębie, będzie im bliżej do nieba,
gdy zgubią pióro zaboli i mnie prawdopodobnie

przed kolejnym zwolnię, złapię oddech,
nie będę pytać co zanim. to zrobię

Ciekawe spojrzenie bardzo :) ale w tej wersji to on już nie byłby mój. Dzięki

w tej wersji byłby na pewno nie Twój :)
chodzi o jakieś wynikania w tym wierszu, możliwość zmiany.

Za sensem, na nie. Trochę takie bajdurzenie.

nudne to, latte, naprawdę nic ciekawego nie pokazałaś, przeczekanie - no dobra, może nawet jakieś postanowienie nowego, chęć złapania oddechu, ale .. wracasz sobie do banałów ?