most setny. przeprowadzka. (wiersz)

wczoraj trwa od lepszego wschodu słońca

pijemy ludzki tłuszcz toastem

zagryzając miasto i nowe sny

od ktorych boli wątroba

to miała być śmierć ostatnia

pod okiem

mozaika popękanych naczynek

pod oknem

katastrofa samolotu

paczka dureksów

człowiek

ostatnie dno

dyktuje popęd

zwiększa się do rozmiarów

profesji zwanej życiem

jestem

swoim jedenastym palcem

wskazującym

kierunek

do najbliższego potępienia

tędy proszę

autobus przejechał mi psa

złamany grosz

i przekrwione dachy sennych oczu

zmartwychwstał

zabity latem ćwiek

ja także

mam w dupie małe miasteczka