Emma (wiersz)

Pamiętasz mnie jeszcze?

Na imię mam Emma.
Pozostał mi czas i...

Nie potrafię zapomnieć twojej czułosci
gdy jedyną obecnością zdawała się twoja obnażona intymność
upór na trwanie w studni ukołysania i śnienia.
Gdybyśmy potrafili zdobyć się na odrobinę
pieszczoty i zatracenia...

W naszych spalonych duszach świat wyglądałby inaczej.

Tymczasem...

Do dyspozycji mamy jedynie głos
i przywiązanie do snów o podróżowaniu drogami swoich słabości
to nicość i koniec
droga contra wielkości
popioły wobec świętości

więzienia.

    Przybici do miejsca w którym zmuszeni zostali by zostać
    potrafią jedynie tęsknić za czasem gdy słowo i dotyk
    pieściło nerki

    wątrobę
    żuchwę i kości