haust (wiersz)

niewiele zmieniło się od czasu wymiany kurtuazji,
może tylko bardziej urosły włosy,

zmarszczki wcale nie głębsze i klasyczna kolekcja jest nadal ponadczasowa.

listy nie przychodzą częściej a listonosz jeszcze nie osiwiał

od dźwigania wyznań i rachunków z wyrzutami.

telefon wibruje rytmicznie wyznaczając pory bycia w gotowości,

odkładając  go na sekretarzyk, zostawiam strach, idę do żywych.
odpocznę jak on, wyłączona.

za jakiś czas znów zapytasz co słychać,
odpowiem bez wahania wszystko.