BEZDOMNY (wiersz)

w twoich lustrach

sufity błękitne

w których Bóg palcami

ściska otchłań

gdy zdenerwowany

korytarzami wąskie uliczki

gościnnych aglomeracji

co strawę na śmietniku

dla ciebie przechowują

hotel darmowy nocleg oferuje

pod lewą stroną wiaduktu

gasząc światło

w sekundzie po zachodzie słońca

a rano

znów na kolanach

trzeba się myć

w płytkich zlewach

pozostałych

po wczorajszym deszczu

kolejny raz

spojrzę w pustkę źrenic

gdy podam kromkę

pozłacaną smalcem

lubię patrzeć

gdy twoje oczy

napełniają się miłością

do chleba