Wędrowiec jak każdy (wiersz)

Przeczytałam,,,hmm...tylko tyle!

Widze w tym wierszu podwojny blad. Po pierwsze, nie kazda mysl nadaje sie do przelania na papier. Po drugie, nie za kazdym razem nalezy przelac ja w forme wiersza.

Zasadniczo, jesli w poezji nie mowi sie nic odkrywczego i wznioslego, to wypadaloby mowic osobiscie i innowacyjnie. Ty nie robisz ani tak, ani tak. To wypowiedz "everymana", ktory sili sie na filozofie. Pomijajac, ze poezja to nie filozofia, czy naprawde warto? Nie pytam, czy ten wiersz wniesie cos w zycie czytelnika, ale czy dla Ciebie samego jest szczery? Czy tak widzisz swoja "zyciowa podroz"? Jesli tak, to cos ona uboga i nieksztaltna.

Pamietaj, ze piszac zawsze o czyms sie stanowi i cos zaswiadcza. Nie ma legitymacji poetyckiej do upraszczania czegokolwiek po to, żeby lepiej brzmiało (a nie brzmi lepiej - paskudne te inwersje, zrezygnuj z nich). Wiersz oczekuje, że autor będzie się z nim zgadzał. Żeby zakwestionować tę relację, trzeba mieć naprawdę olbrzymi dorobek i umiejętności.

Dziękuje za ten komentarz Alchien. Masz racje pewnie bo ja nie wiem wiele o poezji, a przynajmniej o definicjach itp. Lubie też jednak czytać poezję, i lubię gdy zdaje mi się przynajmniej, że rozumiem przesłanie autora.
Jedyną zaś jak myślę zaletą tych moich słów jest ich szczerość. Może to i nie jest poezja, ja sam dla siebie nazywam to co zdarza mi się napisać 'myślami'.
Może inne zmieszczą się w ramach tych definicji?

Bardzo filozoficznie, zagmatwałeś mi w głowie bardzo. Używasz zbyt wielu zaimków, które niczego nie wnoszą do tekstu, nad interpunkcją nie panujesz, wielkie litery stawiasz tylko z sobie wiadomego powodu. Mnie zmęczył ten tekst. Ale witaj na wywrocie, ja poczekam na Twój następny.

Tak, Alchien tutaj wyłożył co najważniejsze, bez dwóch zdań.