barok (wiersz)

<!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; mso-pagination:widow-orphan; "Times New Roman"; mso-fareast-"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} -->

Widzę Twe oczy

Twe cudowne oczy

I zmarszczki na czole

Cudowne usta

Spierzchnięte, popękane

Skrywają drewniane klejnoty

Zadarty, czerwony nosek

Uwielbiam patrzeć

Jak przed lustrem stojąc

Wyciskasz ropę

Z nabrzmiałego pryszcza

Ubóstwiam zapach twojej skóry

Pot i stare perfumy

Bajkowo jest patrzeć

Jak pozłacanym młoteczkiem

Zabijasz pchełki mieszkające

We francuskiej peruce

To cudowne uczucie

Dotykać Twoich dłoni

Zeschniętych, pomarszczonych

Twoje cudowne zżółknięte

Paznokcie wbijają się

W moją skórę,

Dając rozkosz

Twoje zgrabne nogi

Pokryte brunatnymi

Włosami, jak u

Bezwstydnej Greczynki

Przyprawiają mnie o dreszcze

Uwielbiam podziwiać

Misternie utkane pajęczynki

Twoich wypukłych żył,

I widzę Cię taka

W tych sukniach

Gorsetach,

Nieokreślonych warstwach,

Bucikach,

Mankietach,

Tak wykwintnie przybrana

Tyś mą kurtyzaną..

Jednak nienawidzę tego,

Ze nigdy nie dane mi było

Dotknąć Twojej nagiej skóry..

Chciałbym Cię zobaczyć w kąpieli

Lecz zbyt rzadko się kąpiesz

Chciałbym z Tobą sypiać

Lecz lalki nie sypiają wcale