Kofeina (wiersz)

 
 Zima zbyt długa, włosy wciąż  krótkie  
 poranki  samotne, noce -

 Jak w letargu, dramat  to już  nie komedia
 kofeina, film, kofeina, sól

 druzgocący popcorn;
 Ludzie  zawsze  odchodzą. Ulotne emaile
 nie wracają  szybko.

 Połykam kolejną dawkę  i  wreszcie śpię,  
 by nie czuć  marzeń,  bo nie bolą dziś tak bardzo.
 

 
 Te  marzenia, nie wątpię też  miały  zapach jak te nowe życie „waniliowe";  

 Kofeina i wieczne  polepszacze nastroju  wreszcie pachną  jodem!
 Ból  morskiej  soli, wciąż  szumią fale. Seks  z  literaturą naukową

                Jak  tlący się  papieros

 czy literatura naukowa  po seksie  razem?

 Przetłumacz mi  chemię tej miłości  swoim  językiem skomplikowanym;

  
 Piaskiem gryzącym  między  udami..., piaskiem pod paznokciami,
 palcami na skórze. Wciąż  błądzisz?

 Bożą ulgą.
 Z tamtego  życia  już  obudzona.  Sama! Z tobą? Z nim czy bez ciebie...
 Bez nich! Zamszowe pantofle, dropsy? Ha...zbieram  tylko muszle!
 Postanowione; Od  jutra  czuję inaczej  i inaczej tęsknię.
 Postanowiłam właśnie żyć
 by chcieć umrzeć naprawdę.
 
  XI. 07 r.