* * * (wiersz)

"siadamy do wspólnego stołu
podzielonego bardziej niż dotąd

po raz kolejny
powtarzam lekcję anatomii
kwiatów na obrusie

nie mają dość siły żeby
podnieść oczy znad
masła

dobrze że noże do smarowania pieczywa
są tępe"



Może tak........................bo było tego za dużo w tekście

od masła - wprost do noży - rozumiem i podoba mi się; ale jednocześnie - właśnie wyliczenie w tej sytuacji ma sens.

hahahha. rozumiem tą wyliczankę, nie wiem czy ci to zaakceptują, szczególnie po tym co napiszę, a napiszę "BOMBA!!!! " bardzo mi się podoba, lekki, czarno-zabawny, wymowny - daje wyśmienity. ^^

"podzielonego bardziej niż dotąd

po raz kolejny - który już?"
bez tego bedzie zdecydowanie lepiej :)

Tak jak czerwona oranżada wyrzuciłbym ten fragment, a przynajmniej "który już?". Trochę nazbyt trywialne. Wyliczankę oczywiście zostawiłbym. Zaś gdyby w ostatnim wersie zostawić tylko "tępe"?.. I poprzedzające tak przebudować, żeby mogło tak być. Wybite pojedyncze słowo w wierszu wolnym niesie zdecydowanie więcej wartości. Poza tym dzięki takiej przerzutni powstałaby dwuznaczność.

Ale tak też dobrze.

Wspólny a podzielony? Nie dociera to do mnie. Jeśli po raz kolejny - to po co dopowiadać który już? jeśli po raz kolejny, to czytelnik wie, że nie pierwszy raz się to zdarza. Nie trafia do mnie ponadto wspomnienie o nożach do pieczywa - to są jakieś specjalne?

Pan A.: Mi się po prostu nie podoba. Czy mam jeszcze coś do powiedzenia?