KONIEC LATA (wiersz)

Koniec lata
zmierzch oplata,
błądzi nicią po łące.
Chce się cieszyć
lecz nie może
zawiedzione słońce.

Ptaki z wiatrem
lekko w dziobach
dźwięk melodii niosą,
co opada
z cichym echem
kryształową rosą.

Trawy szepczą
głosem ziemi,
świat się stale kręci
i powoli,
choć niedbale,
pisze nam w pamięci,

że my ciągle
niedojrzali,
z biegiem dni, latami,
dzisiaj mali,
jutro starzy,
a wciąż tacy sami.