skończyły mi się tomiki (wiersz)

poranek był zupełnie inny niż oczekiwałem
łóżko było puste niebo było puste
szepty zza ściany może nie żyje
to takie nienaturalne zobacz puste

zamknąłem oczy rozwinąłem skrzydła
stałem w czymś w zakrzepłej krwi
w ropie stałem zmieszanej z błotem
źle moja dusza pomyślałem to

się dzieje dzieje się i łóżko puste
i niebo puste gdzie bez duszy
w taki poranek chyba tylko
napić się wypada byle tylko

z szacunkiem do świata to kwiatek
silny chwyta się życia kolorzy
i z duszy mojej wyrasta w gnój
wpuszcza korzenie które rozsadzają skały