krawat (wiersz)

wiążę go w powietrzu

zawsze mi się myli kierunek pętli

na szyi w ogóle nie umiem

w związku z tym zakładam go jakbym

gotowy zakładał już stryczek

wszystko we mnie schudło

jeszcze wzrok myli opuchlizna

odpowietrzyć mnie trzeba i krwi

upuscić koryto

wyjdzie wtedy z worka

szkielet

kiedy nie boli nic do oczu rzuca się

panika

czy to już

czy słychać

grzechot ściągniętych sznurowadłem kości

i czy w pionie pozostał jedynie

krawat

w żywym kolorze