buchtujący w zbożu (wiersz)

Hmmm. Nie chwyciło tym razem. Przeszło gdzieś obok, nawet nie starając się zwrócić na siebie uwagi.

hm. za Marcinem, bo sie dogadujemy niestety świetnie. o czym to jest wiersz? brak mu adresata. nadawca bredzi.

:)
Braki w lekturze?
Zdarza się.

Totalitaryzm bez opozycji drży w posadach - tak jak dział poezji na "wywrocie"
Opiekunowie się dogadują i świetnie siebie wzajemnie komentują - jakież to słodkie

to nie jest przekora - obecny twój tekst, ma inny kąt nachylenia, nie tak jak poprzednie, z ciekawą budową i przekazem, choć już Republika śpiewała, żeby nie strzelać do orkiestry, bo nich przyjdą lepsi. Co nie zmienia, że jak się w pewnej chwili nie opamięta, to eksplozja wcale nie musi być podyktowana fermentacją.

Balrog, dziękuję za pochylenie się. Pozdrawiam serdecznie.

Tak czasami mam, że bawie się w szmaciarza na wysypisku i znajduję całkiem przyzwoite szaty, które komuś się nie zdały, lub po prostu, nie chciał poznać ich wartości i znaczenia.
Całego kąska nie wyszarpię Balrogowi...ale to zabieram:
"mocno stąpam po ziemi okrzemkowej
i dzięki temu mamy karuzelę
a ty możesz pojeździć na starym koniu

w którym nic nie pęka "

Stąpasz mocno i wiem ,że się nie dasz :).


Serdecznie.................................................. ....Ir