oczy (wiersz)

jestem za.

całość dobra dla mnie.

"i malował ciemne strony duszy" - nosz! nie można napisać w mniej banalny sposób, że znał podmiotkę na wylot, że nawet tajniki jej duszy stały przed nim otworem? unikać banalności.

podoba mi się natomiast:
"a potem wziął ołówek
i zabazgrał wszystko
na czarno-siwy kolor swoich oczu" - to jest bardzo obrazowe, przemyślane i w końcu twoje. czytam tekst bez "koloru beznadziei", wolę sama wyciągać wnioski.

brał farby w spojrzenie i chciało się tańczyć- bardzo.
I tak jak Oranzdka mówi- ostatni wers niepotrzebny raczej.

jak dla mnie bardzo ciekawy tekst

nic dla siebie tutaj nie znalazlem. na NIE

dla mnie umiejętnie wykorzystana wersyfikacja. nie męczy, jest miarowa i dobrze przechodzi się przez tekst. inna sprawa treść. niestety stosujesz dopowiedzenia, które lepiej ominąć, kiedy przywołujesz i tak opisane już figury. jak zauważa Justyna - dusza i sama pointa, stanowią niepotrzebne chyba konkretyzacje. same oczy powtarzają się także dwa razy w tekście. nie wiem także skąd wielka litera na początku.

dzieki wielkie wszystkim, chwilowo brak pomyslu na pozbycie sie banalnosci, ale popracuje :) faktycznie troche niepotrzebnie ten ostatni wers wiec juz znika
tak jak i wielka litera

w takim razie, jak wymyślisz jakieś rozwiązania, to wklejaj jako nowy tekst.