Wracam (wiersz)

"wśród księżyca i pijackich wrzasków" - wśród księżyca brzmi co najmniej dziko. księżyca wrzasków?!
"a wracam do siebie" - bez "do siebie"; wiemy to z wcześniejszego fragmentu

Nie wiem. Druga i trzecia strofa trochę zaintrygowały i chyba z nich mógłby być ciekawy tekst.
Pozdrawiam.

dla mnie interesujące. w prostych słowach ujęty problem akceptacji losu. co więcej - dla mnie - czerpania spokoju z sytuacji. z tego, że jest dom. z - do siebie. także dochodzenie do siebie - wracanie do siebie osiągniętego dzięki jakimś doświadczeniom. samo wędrowanie - tak po prostu nazwane, dobrze mi się tu czyta. a pijackie wrzaski księżyca, które się tam pojawiają - bo pojawiają się istotnie - też mają i dają swoje ciekawe znaczenie.

"mógłbym iść poprostu
a wracam do siebie" - pije się to i prosto się nie chodzi, zatacza okręgi i w końcu wraca do domu jak bumerang. no ale tu trochę inna kwestia się pojawia, jakby tego podmiotka naszego ciągle straszyli, a on taki lękliwy, że wrzaski pijaczków sprawiają, że za każdym razem ucieka do domu.
prosto, przejrzysto, a jednak można z tego wyciągnąć coś dla siebie.