Ludzie którzy wierzą (wiersz)

dokładnie tak ingrid.

witam. przerzutnie działają prawie aż do końca. prawie, bo dla mnie "i żałują", aż się prosi o rozdzielenie z "że to nie pistolet". rzecz biorąc ogólnie - bez zaskoczenia tekst. mam wątpliwość, co do uporczywego powtórzenia o "ludziach" , zwłaszcza, że już tytuł jednoznacznie informuje i kreśli sytuację. interpunkcja wymaga uzupełnienia.

_
Wierzę. nie czekam na cuda,
bo one i tak codziennie łapią mnie za rękę.
Nie potrzebuje złotych jaj,
wystarczy mi jajecznica, a czasem kromka chleba
na co dzień
zamykam oczy,
żeby zobaczyć Boga
omijam świątynie supermarketów.
żeby Go poczuć
szukam znaków na niebie,
kładę się na trawie

i żałuję, że ktoś wymyślił pistolet
___

Co do wiersza to ładnie zbudowany. Pozdrawiam

podoba się. tak przekaz jak i forma.

dziękuję za pochwały jak i za krytykę

taka "poezja moralnego niepokoju" - in plus

ładnie, podoba mi się.

mnie tez sie widzi. na tak

Nie wierzę, że wam się to podoba. To spisek, układ, szara sieć.

Wiersz jest niezakorzeniony w czymkolwiek, traktuje o rzeczach banalnych; strzela sam sobie w stopę mówiąc o Bogu jako o okazji (a i tak wiemy, że Bóg umarł) i - chociażby - stawiając na pseudo suchą narrację. "Zgroza! Zgroza!"

To może zaprezentujesz światu coś co "nie traktuje o rzeczach banalnych"? chyba, że to Twoje fake konto...

do Prastary: udowodnij , że Bóg umarł to uwierzę !