Kochankowie... (wiersz)

jesteś jak polana oblana złocistym rumieńcem

mogę Cię dotknąć - lecz nie - bo chcę więcej

twoje myśli ukryte w głębokiej piwnicy

starają się ujrzeć światło dzienne

za srebrnym księżycem się schowam

gdy noc powie mi dobranoc

i wehikuł czasu przeniesie mnie tam

gdzie jeszcze nikt nie był

a wtedy już nic nas nie rozdzieli

słowik zaśpiewa dla nas pieśń

a Scarlatti mu się ukłoni

to będzie hymn o nas

o kochankach lawirujących

nad przepaścią nicości

gdzie świat rządzi się swoimi prawami

a my odpływamy niebem usianym gwiazdami.