odezwałaś się (wiersz)

kurde... no świetne, z uczuciem, ale bez popadania w jakieś nadmierne emocje, które przeważnie psują teksty. jest tyle słów ile trzeba. i na dodatek te robaczki świętojańskie, to zupełnie co innego niż użycie świetlików. łącząc nazwę z nocą świętojańska i odprawianymi obrządkami, obcowanie z ogniem jako sprowadzanie na siebie zdrowia oraz szczęścia.

chyba spadek formy ale też dobre

to jedzenie z podłogi przejmujące jest bardzo.

a ja widzę te wszystkie płótna ze zwiastowaniem anielskim i te kobiety na nich. i odwrócenie sytuacji.ról. moment, w którym ona odpowiada i to ona zwiastuje. i ona daje ciało. niech się w brzuchu stanie światło jest zupełnie niesamowite. to jest rozpalenie całego ciała. fizyczności. życia. ciężkiego. ponowne narodziny po Eden.
"jestem chory i dlatego jem z podłogi"
a sytuacja wpisania tego między dwoje ludzi swoją drogą potężna.

fajnie, że udało mi się oddać "ciężar chwili" :)) Dzięki za opinie.

Ciekawam, co byłoby, gdyby ten tekst ukazał się pod innym nickiem, bez nimbu pluraris majesticus ...

zaiste, ciekawe...

czy to zarzut?

Tak patrzę, ze mi literki się przestawiły, a edycja się nie załącza prawidłowo :-(
Powinno być:
*
Ciekawam, co byłoby, gdyby ten tekst ukazał się pod innym nickiem, bez nimbu pluralis majesticus ..
*
ale mniejsza o to