zmartwychspanie (wiersz)

nie miałem czasu się przebrać
wiatr sieje bezdomni w autobusach
rozpalają ogniska wyjmują wiśniówkę z watowca
kołyszą się medytują puszczają bańki z nosa
pełne kolorów to zima przyszła zima
na oszronionych samochodach wydrapane kutasiki
pod lasem przebiegło gavagai teraz zamiera

ten bezruch

i rusza zaczajone wyskakuje z nory drapieżne
stado tramwajów czem prędzej się przeobraża
wygina pręży ociera o siebie
przebija się przez centrum
i miasto przebija jak strzała
i wciska pod poduszkę
 jakbym słyszał przez ścianę
przez ciebie siebie
jak w nie bie
nie bie