Literatura

nec Deus, nec homo solitarius est (wiersz)

domnul Mandibura

przez wojtkowe natchnienie

dałeś mi swoje sandały na drogę do domu

te same których nie godzien był Jan...

więc Ty we mnie jeszcze wierzysz

chociaż odwróciłem oczy w stronę ziemi

 

w ciemnym pokoju Ty i ja

czekamy na siebie

 

ja na wzór Twój próbuję kochać

sam wiesz jak mi idzie

ale powstrzymujesz pouczenie

nie dotykając otaczasz

żebym nie upadł na zęby

 

w tej ciszy poznaję że jestem z Ciebie

bo jak Ty

pragnę ją przerwać

 

 


wyśmienity– 3 głosy
2 osoby ma ten tekst w ulubionych
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Johannes Tussilago
Johannes Tussilago 10 grudnia 2009, 23:16
Chyba dzisiaj chciałam coś takiego przeczytać:
"w tej ciszy poznaję że jestem z Ciebie
bo jak Ty
pragnę ją przerwać"
Dominika Ciechanowicz
Dominika Ciechanowicz 11 grudnia 2009, 00:30
(BÓG JEST TAKŻE SAM.) Bóg też? (TAK, BÓG.)
Kuba Nowakowski
Kuba Nowakowski 11 grudnia 2009, 08:51
hę?
Dominika Ciechanowicz
Dominika Ciechanowicz 11 grudnia 2009, 14:30
skojarzyło mi się. to z barańczaka.
Kliner Ka.
Kliner Ka. 16 grudnia 2009, 02:39
TAK, BÓG.
przysłano: 10 grudnia 2009 (historia)

Inne teksty autora

greciszek
Kuba Nowakowski
po wołanie
Kuba Nowakowski
ciemno
Kuba Nowakowski
akeda 2018
Kuba Nowakowski
ekstradycja stacha palucha
Kuba Nowakowski
niewzruszony
Kuba Nowakowski
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca