nec Deus, nec homo solitarius est (wiersz)
domnul Mandibura
przez wojtkowe natchnienie
dałeś mi swoje sandały na drogę do domu
te same których nie godzien był Jan...
więc Ty we mnie jeszcze wierzysz
chociaż odwróciłem oczy w stronę ziemi
w ciemnym pokoju Ty i ja
czekamy na siebie
ja na wzór Twój próbuję kochać
sam wiesz jak mi idzie
ale powstrzymujesz pouczenie
nie dotykając otaczasz
żebym nie upadł na zęby
w tej ciszy poznaję że jestem z Ciebie
bo jak Ty
pragnę ją przerwać
wyśmienity
3 głosy
2 osoby ma ten tekst w ulubionych
przysłano:
10 grudnia 2009
(historia)
przysłał
Kuba Nowakowski –
10 grudnia 2009, 16:50
autoryzował
Dominika Ciechanowicz –
16 grudnia 2009, 21:51
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
"w tej ciszy poznaję że jestem z Ciebie
bo jak Ty
pragnę ją przerwać"