Literatura

nieludzkie zmagania (wiersz)

staths

rozproszyłem się w przestrzeni
a ona we mnie
przejmując własność
trzymając w kieszeni los 
innych
niż się spodziewałem ludzi

błędem ponaglana pamięć
przypomina bym zapomniał

zadarte nosy 
głupie uśmieszki
twarze wciąż odwrócone

orzeł – 
gasną płomienie
reszka – 
w popiele wrócą - skąd przybyli

 


niczego sobie 4 głosy
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Kliner Ka.
Kliner Ka. 2 stycznia 2010, 19:48
niezły. podoba się mniem;-)
Tomasz Smogór
Tomasz Smogór 3 stycznia 2010, 00:22
może być
Kasia     Czyżewska
Kasia Czyżewska 11 stycznia 2010, 19:14
witam. problem jakiegoś przejścia - dla mnie drogi do oświecenie może - może po prostu życia. ważny i wciąż do opisywania. może bez fajerwerków ale i bez niepotrzebnych figur. zapis działa.
Dominika Ciechanowicz
Dominika Ciechanowicz 12 stycznia 2010, 01:51
ludzkie zmagania
przysłano: 2 stycznia 2010 (historia)

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca