zaloguj

Tarcia (wiersz)

Kat-a-rzyna

pozostaliśmy sobie obcy
mimo czasu na docieranie
ja jeden grzbiet
ty drugi

bez fajerwerków
bez lawin

niby niewzruszenie
a jednak tak bardzo
mój las
szumi twoimi drzewami

niczego sobie 5 głosów

Dodaj do ulubionych

Tweetnij

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się

ew 28 lutego 2010, 15:51

zgłoś

bycie ze sobą pomimo.. takie prawie przyzwyczajenie, choć daleko mu do bliskości, to jednak ma siłę łączącą. taka jednostajność przebija z wersów, bez nadziei na jakiekolwiek zmiany.
Fajnie wyszło.

Kat-a-rzyna 1 marca 2010, 00:16

zgłoś

Dziękuję.

Kasia Czyżewska 1 marca 2010, 07:42

zgłoś

Witaj. zgrabnie. pointa czuła. mało, a celnie.

Marta 3 marca 2010, 12:37

zgłoś

lubie takie wiersze, nieprzemęczony, bez dodatkowych dekoracji , b.dobry

Alicja 14 marca 2010, 17:14

zgłoś

Ciekawy...
Wprawia mnie w zamyślenie...
Aż uciekłam dzięki niemu w zamyślenie...
Świetny!

przysłano: 27 lutego 2010 (historia)

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Tarcia (wiersz)

Kat-a-rzyna

Zgłoś obraźliwą treść