Literatura

Współcześnie (wiersz)

Julinalia

 Sens
wiecznie ukryta
ta współczesna ideologia
schowana za ścianą
skryta
na wieki wieków
samotna

 

To tylko pustka w oczach
po śmierci
kolejnej iluzji
wydumana kopia
bolesnej
dyfuzji uczuć

 

Analogicznie do korytarza
długa ale krótka
niewiadoma
myśl
kolosalnie malutka

 

usiąść
na wpół roztopionej podłodze
łza
zza spienionych oczu
powiek

 

mów
zalążki dzisiejszych poetów
jak pousychane kiełki
             ostatnich wersów
rozkrojone na połowy

 

ciągle tylko ta fikcja
              i koniec

 

mówiłem            
nie słyszeliście
tyle razy mówiłem
 
ach
   ta dzisiejsza młodzież


dobry 2 głosy
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Marta
Marta 24 marca 2010, 13:29
ciekawy,' iluzyjny' wiersz i twoje kojarzenia . Zatrzymałam się przy nim na dłużej.
Gdyby nie to zakończenie- zupełnie inaczej bym go odebrała. Dla mnie, jako odbircy , wiersz mógłby sie zakończyć wersem "ciagle tylko ta fikcja i koniec" Pozdrawiam
Dominika Ciechanowicz
Dominika Ciechanowicz 3 kwietnia 2010, 12:15
Coś w tym jest. Niepokój jakiś. Parę momentów do dopracowania: np oczu powiek - coś tu za dużo. Jak powieki, to wiadomo, że oczu.
przysłano: 23 marca 2010 (historia)

Inne teksty autora

Niemoc
Julinalia
Nie piszę już
Julinalia
Peron 126
Julinalia
Marianna
Julinalia
ślepy zaułek
Julinalia
nocą
Julinalia
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca