spowiedź skazańca II (wiersz)
madam
nie ucieknę
nie odetnę pępowiny
Od łożyska pamięci
coraz ciaśniej
oplata ciało
nie ucieknę
rozedrgany spokój pól
pali skórę tak rozlegle jak szybko ją tnie
rdzewiejąca stal miast
nie ucieknę
choćbym zdarł wszystkie płytki krwi
nie ucieknę
rana kobiety mnie wydała
rana ziemi mnie wchłonie
nie ucieknę
przysłano:
23 marca 2010
(historia)
przysłał
madam –
23 marca 2010, 23:23
autoryzował
Kasia Czyżewska –
31 marca 2010, 17:02
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się