Literatura

Żywiołowość nadzwyczajna (wiersz)

Julinalia

Widziałam kiedyś
Giocondę
nikt by jej nie przeoczył
frunęła na lawendowych skrzydłach
wiatr smagał jasne ramiona
filigranowe oblicze
a oczy?
jakie mogą być oczy?
źrenice jak kawałki ognia
tęczówki zdawały się płonąć
Patrzyła tak intensywnie…

 

Kap, kap.
Łzy spadały na mokre już chodniki
kropla za kroplą
na zachlapane już weneckie ulice
O zielonkawej barwie pokory
przed alabastrową pięknością
Ziemia uchyla się do stóp
płynie i płynie
powietrze
jakby falą bladej rosy
delikatnie
osłania ją ze wszystkich stron
To przecież ta Mona Lisa…
I ukłon, i ukłon
I jeszcze jeden
stłumiony krzyk Wody
te łzy przekrzyczy tylko Ogień
iskra w oczach
z troską
Wiatr otoczy przezroczystą wietrzną chmurą
od Ziemi weźmie początek…

 

Tylko Czas
ciągła zabawa w chowanego
nie pasuje do majestatycznej Giocondy
Tylko Czas
pięć żywiołów było i będzie
Tylko Czas
za daleko do przodu jak zwykle popędził
Tylko Czas
jeden jedyny na zawsze samotny…


słaby 1 głos
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Ir
Ir 25 marca 2010, 20:04
..lawendowe skrzydła, jasne ramiona, filigranowe oblicze...itd...itp....za dużo tego, przedawkowane....do tego kap..kap...jakby bez tego nie mogła istnieć dalsza część wiersza.
Jak dla mnie, ciekawa ostatnia strofa z powtórzeniami "tylko czas", znaczącymi się tykaniem zegara.
POzdrawiam.
Dominika Ciechanowicz
Dominika Ciechanowicz 31 marca 2010, 19:39
Za dużo powtórzeń, za dużo wielokropków i za dużo banałów. Czekam na kolejny.
przysłano: 25 marca 2010 (historia)

Inne teksty autora

Niemoc
Julinalia
Nie piszę już
Julinalia
Peron 126
Julinalia
Marianna
Julinalia
ślepy zaułek
Julinalia
nocą
Julinalia
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca