Raport po ostatnim wywiadzie środowiskowym. (wiersz)
krystek1616
czekam na coś konstruktywnego z waszej strony...
Dla oli- ulubionej komentatorki z Wywroty,
która zrobiła nam psikusa i dwa lub trzy dni temu poszła
sobie w świat i zostawiła mnie i resztę Wywrotowiczów na
pastwę losu.
Zostanie na zawsze w naszej głębokiej pamięci.
Ona siedzi.
Siedzenie przysparza kłopot ze względu
na chiralność- lustro stoi za daleko odbicia.
Ucieka mi w uśmiech. Nigdy nie potrafiła
uśmiechnąć się prosto w twarz. Pozżerać słów
zadowolonych z własnego pasożytnictwa.
Zabrakło tu pomysłu- możliwości wypowiedzenia się na dany
temat bez pobrudzenia rąk atramentem. Teraz
zaczeka długo na łaskę i niełaskę.
wyśmienity
1 głos
przysłano:
30 maja 2010
(historia)
przysłał
Krystian T. –
30 maja 2010, 19:29
autoryzował
Dominika Ciechanowicz –
4 czerwca 2010, 17:24
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
A wiersz jest bardzo ciekawy. Mógłbym co prawda powiedzieć o nim tylko same komunały, ale to nieistotne - słów czasem nie wystarcza.
Nawracać, jeśli warto! Zawsze lepiej poczytać sobie jeden dobry tekst więcej.
Co do wiersza [bo tu przecież o wiersze chodzi, prawda?] - interesujący pomysł. Podobnie jak Pan Marszyński nie potrafię napisać o nim nic konstruktywnego, ale na pewno ktoś taki się znajdzie.
Pozdrowienia dla uciekinierki!
Nikt się nie wypowie w sprawie wiersza? Przyznam, że kojarzy mi się z jakąś wesołą rozmową o tworzeniu literatury, przez internet, albo telefon. W każdym razie nie twarzą w twarz. Nigdy nie byłam dobra w interpretacjach, o analizie nie wspominając, więc pewnie się mylę. Przyszłam tu tylko poczytać i muszę przyznać, że w tym wypadku zrobiłam to z przyjemnością.
uśmiechnąć się prosto w twarz'' - powiem przewrotnie, że dla mnie to smutne. Ludzie, którzy potrafią uśmiechać się tylko do siebie pewnie nie mają lekko, ale bywa i tak.