Epicedium z poezją w tle. Ars poetica. (wiersz)

Początek wiersza miał być zupełnie inny, ale nie udało

mi się oddzielić milczenia od ciszy. Wybaczcie. Nie będę

sztucznie oliwił metafory. Myślę, że wystarczy kiedy powiem:

laudatio.

Ostatecznie każdy wiersz ma pewien instynkt samozachowawczy. Będzie

bronił się przede mną, a ja będę udawać, że brakuje mi słów, aż szepnę mu do ucha:

comploratio.

Dla dobrego imienia  p o e z j i  załóżmy, że   n i e   m a   trzeciej części. Z sarkazmem nie

wolno przesadzać.  

Teraz nastanie ostatnie tchnienie. Będzie bezgłośne i męczące (bo kto słyszał o

mówiących poetach), a kiedy postawię kropkę, wiersz zapewne

umrze.