Klemba Zaremba (wiersz)

Mariusz Zaremba i Krystyna Klemba
Kochali się straszno łajdaczo
Pocięli na wskroś, pogryźli do kość
Tak babki w chustuniach dziś gdaczą

On kochał ją lecz, zaległa mu rzecz
Związana ze sprawą bociana
A to wszystko przez, łyk wódki co wnet
Zalała mu duszę od rana

Gdy legł w pech pijany, zapluty, zalany
I Krycha to za-u-wa-ży-ła
Pobiegła do sklep, stuk, brzękot i pet
Tak z żalu siarczan o-ba-li-ła

Nad ranem o trzeciej wstał Mariusz po trzecie
A Krycha nogawkę mu szarpie
„Ty chłopie zalany, Ty w dupę kopany”
Tam splunie w te ojszczy, w te charchy

I głowę swej Krychy zaplatać chciał w szprychy
Lecz ona punkt G mu skopała
To zwinął się chłop, i złapał za krok
Znów zasnął i Krycha chrapała

Po godzinach kilku gdy głód zawył wilków
Za pa-te-lnie Krycha złapała
I tak się wkurwiła, i tak przeklinała
Że żer przepił chłop jej, ta pała!

Znów bój swój poczęli, nożami pocięli
W kuchennej zagródce przy zlewie
Mariusz Zaremba, konkubina Klemba
Zakończyli swój żywot w chlewie