*** (wiersz)

tiulowe wrota powiek - tą metaforą tekst został zabity na amen, tego nikt nie kupi, no chyba, że się mylę. jest w tym Twoim pisaniu swoisty rytm, czyta się jakby się nuciło tekst, ale tiulowe wrota nie przejdą u mnie.

"nie ma w umowach sennych
słów o wspomagaczach" Dlaczego bo tak kapitalnym, doskonale onirycznym wstępie walisz czytelnika takim banałem? Pamiętaj też, że tożsamość brzmieniowa "wyrazów" uruchamia zawsze określone konotacje...tu "mi się rymuje".

"tiulowe wrota powiek" gwóźdź!

"przełomem malowany czas" Co wnosi ta inwersja?

"zregeneruje myśl jak goi rany" składnia.

Jako tako ten wiersz jest ratowany przez rytm, który jednak też jest troszkę jak lebioda.

"Za mało mi dałaś, o Pani, za mało chmur i nagości"

Nie.

drażnią mnie tu inwersje, niezbyt wiele przekazują sobą. dopełniacze również obniżają wartość tego akurat tekstu, bo wchodzimy w strefę wydumania. jednakże podoba mi się fragment z północą:
"a północ piękna bo tragiczna
połową dnia połową nocy" - taka północ to i w człowieku trwa wiecznie, bo wiecznie trwamy w tragicznym niezdecydowaniu.
pozdrawiam autora, aczkolwiek jestem na nie.