Rozmowy spracowane. O stagnacji. (wiersz)
Krystian T.
Oliwia, ja wiszę, bo ktoś wyłączył grawitację albo
tak mi się tylko wydaje. Wybacz, żemusisz czekać na odpowiedź, bo nie jest łatwo
odpowiedzieć na proste pytanie. Ale już wyjaśniam. Wszystko,
co we mnie, nie kończy się za zakrętem, tylko zatacza
nowe kręgi na wodzie. Są coraz szersze i
perspektywa zawęża się do oczu. A szkoda,
byś nie widziała tego, co chcę ci
powiedzieć – to tylko
zwykły bełkot, który mnie zapędził
do końca.
wyśmienity
2 głosy
przysłano:
9 listopada 2010
(historia)
przysłał
Krystian T. –
9 listopada 2010, 00:01
autoryzował
Justyna D. Barańska –
12 listopada 2010, 11:46
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
ale za to jaka miła niespodzianka!
:))