ja idu w libidu (wiersz)

* dla nieuświadomionych:

Autor tylko

dość swobodnie

przedrzeźnianiem wykastrował piosenkę

z tekstem

Michała Zabłockiego i muzyką Grzegorza Turnaua

pt.: "Cichosza".

--------------------------------------------------------------------------------

ja idu
po polsku se idu

idu sobiu po polsku ze zwidu
i patrzu w libidu

na ulicach panoszą

na chodnikach kokoszą

rzucają jajkami

zaspani kur- 

(---ups!---)-

-ami

tu panoszą tam znoszą

jeden w drugim klnie żyda

rowerzystę pedała

w połamaniu

libida

mam zwidu
narodowe zwidu
idu sobie i idu i idu
w złamanym

libidu

przodem tyłem panoszą

przecząc wie(sz)cznym rokoszom

samozwańczym opluciem

szermują się proroczo

(och! o

czcz-o???!!!)

 tu ktoś piękny tam brzydal

ktoś na głowie włos jeży

protezami libida

popartymi papieżem

tutaj pomnik tam gruzy

pośród brudu i mydeł

polak polskie klnie guzy

pinokiowym

libidem

(włosek po włosku

wisi bez wniosków

bo po co bo po co bo po co

wszak skończą

gdy spocą)

oryginał piosenki

krótszy ale się przydał

trzeba przecież w zgrzyt szczęki

ukształtować libida

tylko morał się jakoś

rozbiegł w  zezie

wizaży

miast polskości

w polakach

czas

protezy

obnażył

chciałoby

chciałoby się szczerze

śpiewać słowem pisanym

w niemałej

literze

odświeżyć

i wierzyć

w sednie nie obrze-

-żem

(zaduma i du-huhu-ma

nim zza zadu

                tuman

wystrzeli uwiedzie

za-ha-Cha-mim-a-a-a-nim

wydmie

po no-hohoho-ssssie

i-dr-g-ra-jąc

pokłosiem?)

(libi-hihihi-ido

sobie sypiać z bidą

jak spało tak dalej

      pod-drze-hyhy-mywać

będzie

i

psycić często-rwaniem

aż po pochlap-chrap ?)

(i tylko pytajnik się wyprostuje?)