Tym razem twoja drzazga we mnie. Kołysanie (wiersz)

                                                                                    przyjaciółce pszczółek

mógłbym przyjść trzymając w ręku Ducha Genewy

Łzę Komsomołki – (wpraszanie się w sen bez kagańca) –

Agata nie ma w domu pająków – (drzazgi podnoszą się

pod serce) – teraz, gdy zamyka drzwi szuflady i okna –

gdy odwraca kalendarz – zamyka –

odpycha śnieg od ust piersi – mówiłem

o udach – (teraz mi się śni) – biała wstążka po horyzont

zderzenie zapięte na ostatni guzik

(wzruszenie słonia z kurzu)